Rozdział 13

Minęły dwa miesiące od wypadku Artura. Pewnego grudniowego poranka wstałam dosyć późno. Podeszłam do okna i spoglądałam na spadający śnieg obwieszczający przyjście zimy, a co za tym idzie świąt Bożego Narodzenia. Co roku każdy z uczniów wraca do domu na tydzień przed świętami. Ci, których rodzice gdzieś wyjeżdżają mogą zostać w szkole. Pani dyrektor co roku organizuje wigilijną kolację. Wszyscy którzy zostali w szkole, włącznie z nauczycielami, zasiadają do wspólnego posiłku. W tym roku w szkole zostało o wiele mniej uczniów niż w poprzednim. Na te święta ja również zostałam w szkole. Harriet wyjechała do rodziny, a Julia pojechała do matki chrzestnej do Francji. W szkole zostałam ja, Artur (został dlatego, że jego rodzice wyjechali do Egiptu a on nie chciał jechać do matki chrzestnej Julii, której nienawidzi), Rogger (jego rodzice wraz z moimi wyjechali do Szwajcarii w góry), kilku trzecioroczniaków i para szóstoklasistów. Podczas tych świąt będę bardzo samotna - pomyślałam - Ale masz Artura. No właśnie. Artur. To przez niego Julia się na mnie obraziła. Kiedy kilka dni dowiedziała się, że jesteśmy parą, zrobiła mi wielką awanturę. Robiła mi wyrzuty, że chodzę z jej bratem. Ale cóż? Miłość nie wybiera. Nie mogę przestać kochać Artura, tylko dlatego, że ona tego chce. Jeśli jest moją prawdziwą przyjaciółką to zrozumie, dlaczego nie chcę z nim zerwać. Dzień przed Wigilią w szkole zaczęły się wielkie porządki. Każdy pomagał jak tylko mógł. Ja z Arturem i Roggerem przystrajaliśmy drzewka. Kiedy po skończonej pracy wracaliśmy na górę zagadałam do Roggera:
- No i co? Kiedy się doczekam pięknego wyznania uczuć do Julii? Czekam i czekam. Obiecałeś, że powiesz jej co czujesz.
- To nie jest takie proste. Właściwie boję się jej reakcji. A co jeśli mnie odrzuci? - odrzekł Rogger ze smutkiem.
- Przecież ona też coś do ciebie czuje. I to jest cos więcej niż przyjaźń. Wiem o tym doskonale.
- Niby skąd? Powiedziała ci to?
- Nie wprost, ale jednak. Za każdym razem kiedy o tobie wspominam wydaje się jakaś szczęśliwsza, gdy tylko wypowiadam twoje imię.
Rogger nie powiedział nic więcej. Gdy byliśmy w pokoju wspólnym od razu poszedł do swojej sypialni. Ja zrobiłam to samo. Przez resztę dnia rozmyślałam nad tym, jak zeswatać Julię z Roggerem. I wpadłam na świetny pomysł…